De ellende gaat van start zodra ik mijn hoofd neerleg in bed, een heerlijke laatste zucht laat ontsnappen en denk: "eindelijk, slapen!". Dan, op dat exacte moment, begint het en komt die eerste "botsautovlinder" al aan fladderen, een klein idee, iets leuks wat ik nog zou kunnen doen.
Ik probeer de vlinder op een rustige en dierlievende manier uit mijn gedachtengang te verbannen, denk aan een exotisch strand, overdaad aan drank en warme zon en beeld me in dat eerst mijn tenen slap worden en dat dit gelukmakende gevoel hoger en hoger langs mijn benen glijdt en dan... komt er verdomme een tweede rotbeest aanfladderen!
Ook dit beestje begint met alle kracht wilde sprongen in mijn hoofd te maken, vliegt alle kanten op en botst waar het maar kan botsen!
Ik heb absoluut geen idee of vlinders paren als konijnen, maar daar lijkt het wel op: eens manlief rustig ligt te ronken als een leeuw in een kooi, gaat het hek helemaal van de dam: met honderden zijn ze, allen vragen ze aandacht en allen zijn ze subliem mooi!
Gelukkig leven vlinders niet lang en overleven slechts de sterksten: die "survivors", daar ga ik vroeg in de ochtend (of eerder gezegd midden in de nacht) mee aan de slag!
