Plannen en structuur

Dat zijn twee woorden waar ik letterlijk zenuwachtig van word. Ook al hoor en lees je overal dat plannen en structureren bijdragen aan een minder stressvol leven, bij mij dus overduidelijk niet.

Alhoewel… beroepsmatig ben ik er vrij fanatiek in, maar in mijn privé-leven… NOT, doe mij maar chaos en “we-zien-wel-wat-wanneer”, ik leef als een echte levensgenieter!

Er is maar één ding waar ik ongeveer rekening mee probeer te houden en dat is het zevenjarige monster in ons leven (ik heb niet bepaald een keuze, we hebben er maar één dus als ik dat zeldzaam exemplaar laat sterven van de honger komt er hoogstwaarschijnlijk een levenslang schuldgevoel om de hoek kijken; had ik het kind nu maar wat te eten gegeven…).

Op dat vlak loopt de planning dus al een paar jaar vrij vlotjes: school, verjaardagsfeestjes, zwemlessen en hockey: mommy takes care of it!

Geweldig vond ik het!!

Tot ik 3 weken geleden ontdekte dat het ook anders kan: mét structuur!

Hoe die ommekeer er is gekomen?

Dankzij manlief en Auchan (één van de bekendste hypermarkten in la douce France)! Als iemand mij ooit had verteld dat een hypermarkt (samen met manlief) voor wat regelmaat en gemoedsrust kan zorgen, dan had ik die persoon zonder blikken of blozen voor gek verklaard!

Watskebeurd en vooral; hoe kan dat zo’n impact op mijn leven hebben?

Awel, Snoopy (zo noem ik mijn wederhelft inmiddels 23 jaar) heeft 3 weken geleden besloten om bij te dragen aan het functioneren van ons gezin en het eerste punt was…. het inplannen van een wekelijks bezoek aan Auchan.

Op zaterdagmorgen zitten we dus met ons drietjes om 7.35 in de wagen, dan kunnen we net zoals de vrijgevochten gepensioneerden de deuren openbeuken zodra het openingsuur aan is gebroken en racen we via drank, koekjes naar brood, groenten tot aan de vleeswaren.

Dit stuk heb ik zwaar geromantiseerd want zowel zoonlief als ikzelf zijn al niet meer te pruimen van de stress zodra we de auto instappen: Snoopy alias papa kan letterlijk UREN winkelen en elke mogelijke potje bestuderen om te weten met wat dat kan worden gecombineerd, over ontspanning gesproken….

De kleine etter vraagt natuurlijk 102 keer om een speelgoedje, ik loop totaal ongeïnteresseerd met die vreselijke kar rond te crossen (ik dacht nochtans dat ik behoorlijk goed kon rijden, maar dat was dus duidelijk voor ik ooit een afgrijselijk rode en totaal onbestuurbare Auchan winkelkar doorheen overbevolkte winkelpaden moest manoeuvreren) en tel stiekem af tot we langs de kassa zijn gepasseerd en huiswaarts kunnen gaan en Snoopy... die blijft maar inladen!

Bij thuiskomt worden alle aankopen lang en breed bewonderd en bestudeerd en beginnen we aan de planning; wat eten we op welke dag, uiteraard in volgorde van vervaldatum??

Hiervoor hebben we zelfs een (volgens mijn bescheiden mening) planner aangekocht die zelfs door een projectmanager bij BAM zou worden gewaardeerd!

Terwijl manlief coördineert dwalen mijn gedachten alweer af: wat als… ik woensdag geen zin heb in gebraad, wat als… ik dinsdag veel te laat thuis kom, wat als… wat als…

Eigenlijk, als ik héél eerlijk ben, is er geen nood aan de die “wat-alsen” want de moraal van het verhaal is gewoon: Snoopy draagt zorg voor de uitvoering van de planning en dus heb ik meer tijd voor andere belangrijke zaken: ontspanning en een glaasje rood ;-)!

Nu rest enkel nog de hamvraag: hoe gaat ons gezin reageren als de wekelijkse hockeywedstrijden na de winterpauze terug van start gaan, want… deze staan steevast op zaterdagochtend geprogrammeerd…